Wat is overlijden?
Allereerst wil ik benoemen dat ik mij het intense verdriet en het soms paniekerige en hopeloze gevoel heel goed kan voorstellen. Dieren zijn een verrijking van het leven. Ze brengen liefde, troost, dankbaarheid, vreugde en acceptatie en we kunnen zoveel van ze leren. Om daar – al dan niet plotseling – afscheid van te moeten nemen, kan ontzettend pijnlijk zijn.

Elk levend wezen – mens of dier – bestaat uit levensenergie (ook wel ziel) en uit een fysiek lichaam. Tijdens het overlijden van je dier, laat zijn of haar levensenergie het fysieke lichaam los. Overlijden is daarom niets anders dan de scheiding tussen de levensenergie en het lichaam. Het lichaam heeft als het ware als een transportmiddel deel uitgemaakt van een tijdelijke levensfase, terwijl de levensenergie gewoon blijft bestaan. Daarom noem ik het ook liever ‘overgaan’ in plaats van ‘overlijden’. Je dier gaat letterlijk over naar een andere, niet fysieke, vorm. Een nieuwe levensfase.

Een nieuwe levensfase… en wat voor één!
Deze fase is doorgaans, voor zover ik dat talloze keren heb mogen voelen en ervaren tijdens consults met overleden dieren, heerlijk. Dieren die zijn overgegaan, ervaren geen beperkingen meer van een fysiek lichaam met bijbehorende klachten en/of pijnen, zwaartekracht, ruimte of tijd. Zij beleven ultieme vrijheid. Vrijheid om te zijn waar ze willen, wanneer ze willen, met wie ze willen. Dieren die zijn overgegaan, voelen voor mij aan alsof zij omringd zijn met liefde en alsof zij zelf uit pure liefde bestaan. Warm, kalm, begripvol, dankbaar en meestal ook erg wijs.

Als je dier net is overleden, dan is hij of zij nu waarschijnlijk in transitie. De levensenergie is zich aan het losmaken van het lichaam om in die fijne fase, die ik zojuist heb beschreven, terecht te komen. Over deze transitie kan je meer lezen in mijn blog Geduld is een schone zaak. Ik hoop dat dat troost biedt. Jouw dier voelt geen fysieke pijn meer, maar in plaats daarvan liefde en vrijheid. De kans is ook groot dat hij of zij omringd wordt door levensenergieën van mensen en/of dieren, die dit proces al hebben doorgemaakt. Zij steunen jouw dier indien dat nodig is.

Praat met je overleden dier
Het mooie hieraan is, is dat jouw dier er dus gewoon nog is, hetzij zonder lichaam. Dat betekent ook, dat je je dier nog alles kan zeggen, wat je wil zeggen. Dit kan door middel van intuïtieve communicatie. Ook al lukt het jou (nog) niet om een boodschap te ontvangen, voor jouw overleden dier is deze manier van communiceren gesneden koek! Noem zijn of haar naam (hardop of in gedachte) en concentreer je op je dier, denk aan hem of haar. Zie je dier als het ware voor je of gebruik hiervoor een foto. Zeg dan, wat je hem of haar wil zeggen.

Mijn advies hierin is, om vooral positieve en liefdevolle boodschappen te brengen. Jouw dier is niet meer in staat om zijn of haar kop op je schoot te leggen, langs je benen te strijken of een andere vorm van fysieke troost te bieden. Dus ik kan mij zo voorstellen dat het voor een dier niet heel fijn is om alleen maar te horen dat het verlies zo een pijn doet en je niet weet hoe je verder moet. Natuurlijk kan je zeggen dat je je dier mist, maar deel ook vooral de fijne gedachten. Zoals leuke herinneringen, dankbaarheid en de liefde die je voor je dier voelt. Zeg er gerust bij dat het goed is dat je dier het lichaam heeft losgelaten en dat het helemaal oké is om door te gaan met de volgende levensfase. Dat hij/zij mag genieten van de staat waarin hij/zij nu verkeert.

Wat te doen met het verdriet?
Wellicht brengt het je al troost en kracht, wanneer je op deze manier alsnog contact kan maken met jouw lieve dier. Maar wat nu met dat intense verdriet? Voor jou is het nu belangrijk om het verlies en het daarmee gepaarde verdriet een plekje te geven. Het is logisch dat je je dier mist. Want je kan hem of haar nu niet meer zien, horen, ruiken, voelen en aaien zoals je dat gewend was. Dat is een gemis en daar mag je om rouwen! Voel het volledig, laat die pijn maar toe.

Hopelijk krijgt het verdriet, doordat je het de tijd, aandacht en ruimte gunt, een plekje. Dan is het tijd om het verdriet en gemis plaats te laten maken voor dankbaarheid en liefde. Dankbaarheid omdat jouw dier uitgerekend bij jou in je leven is gekomen (alles heeft een reden). Dankbaarheid voor alle fijne momenten die jullie samen hebben beleefd. Dankbaarheid voor de lessen die je hebt mogen leren van je dier. Liefde voor de band die jullie hebben opgebouwd. Liefde voor wie jouw dier was en nog steeds is. Ook liefde voor jezelf en voor alles wat jij hebt gedaan om jouw dier een mooi leven te gunnen.

Op die manier zet je het verdriet om in iets positiefs. Dat is natuurlijk fijn voor jezelf, maar ook voor jouw dier. Die is waarschijnlijk nog verbonden met jou en regelmatig bij jou. Die kan jou zien en voelen wat jij voelt. En hoe fijn is het voor jouw dier om jou gelukkig en blij te zien? Jou te zien lachen als je aan hem/haar denkt, jouw liefde en dankbaarheid te kunnen voelen?

Dit is mijn advies aan alle mensen die een dier hebben verloren. Geef het tijd. Geef het ruimte. Huil, rouw, voel en ervaar je verdriet volledig. En zet het daarna om. In liefde en in dankbaarheid.

Ik wens je heel veel kracht en liefde toe.

Vraag een consult aan als je wil dat ik in gesprek ga met jouw overleden dier.