Scheiding tussen ziel en lichaam
Overgaan is simpelweg het scheiden van de ziel en het fysieke lichaam. Hierover heb ik al meer geschreven in mijn blog verdriet om een overleden huisdier. Wanneer het hart stopt met kloppen en daarmee alle processen en levensfuncties van het fysieke lichaam stilzet, is het tijd voor de ziel om het lichaam los te laten. Of het nu kort of lang is geweest: het lichaam heeft de ziel gediend tijdens dit leven (deze incarnatie) en de samenwerking is ten einde gekomen.

Inluiden van een nieuwe levensfase
Soms komt het voor dat zielen nog even in en rondom het lichaam aanwezig blijven. Ze beseffen bijvoorbeeld nog niet helemaal wat er aan de hand is, weten even niet hoe ze nu verder moeten of hebben een andere reden om nog vast te houden. Maar in de meeste gevallen laat de ziel tijdens of net na het overlijden van het lichaam, los. Dat is de start van een proces, die de volgende levensfase inluidt. Een nieuwe fase waarin de ziel op andere manieren kan gaan ervaren, leren en ontwikkelen – met óf zonder fysiek lichaam.

Loslaten van lichamelijke ongemakken
Allereerst wordt dus letterlijk het fysieke lichaam losgelaten. De ziel zit dan niet meer in en om het lichaam heen. Het eerste wat veel dieren dan opvalt, is het wegvallen van eventuele pijnen en klachten. Met het loslaten van het lichaam, laten zij ook alle ziekten, kwalen, aandoeningen en ongemakken los. Dat kan ontzettend fijn en bevrijdend voelen! Hetzelfde geldt voor bepaalde gedachten, gevoelens en emoties.

Leven zonder zwaartekracht
Maar dat is slechts een deel van het proces. Geïncarneerd zijn in een fysiek lichaam op aarde, betekent bijvoorbeeld ook dat je een leven lang te maken hebt gehad met zwaartekracht. Ook dat valt weg, met het loslaten van het lichaam. De ziel kent geen zwaartekracht en dat wordt vaak als heel licht, vliegend en/of zwevend ervaren.

Tijd en ruimte vanuit een ander oogpunt
Hetzelfde geldt voor de manier waarop wij momenteel tijd en ruimte ervaren. Voor de meeste mensen en dieren is tijd een lineair gegeven: er is een verleden, een heden en een toekomst. Een ziel ervaart dat anders: alles vindt tegelijkertijd plaats. Een voor mij lastig onder woorden te brengen concept! Ik ervaar het elke keer weer, wanneer ik communiceer met (overleden) dieren, maar het daadwerkelijk uitleggen – dat doe ik nog eens in een andere blog.

Dan ruimte: dieren zijn net als wij mensen gewend dat ze hun lichaam in een bepaald tijdbestek verplaatsen, om van de ene naar de andere plek te komen. Een ziel echter, kan reizen zonder dat er daadwerkelijk tijd en ruimte overbrugt hoeven te worden en kan daarmee direct van plek veranderen en zelfs op meerdere plekken tegelijkertijd aanwezig zijn. Dat zal vast even oefenen en wennen zijn!

Verwerken en plaatsen
Dan is er nog dat – korte of lange – leven dat het dier zojuist heeft geleefd. Wat is er allemaal gebeurd in dat leven: welke ervaringen heeft het dier opgedaan, welke lessen geleerd en welke ontwikkelingen ondergaan? Welke mensen en dieren heeft het leren kennen, welke banden en connecties heeft het opgebouwd? Een ziel kan desgewenst het hele leven nog eens rustig doornemen. Door bepaalde herinneren te herbeleven, vanuit een ander oogpunt te bekijken of een plekje te geven – als dat tijdens het fysieke leven nog niet gebeurd is, bijvoorbeeld.

Niet storen a.u.b.
Dit zijn enkele voorbeelden van het proces dat een dier doormaakt wanneer de ziel het fysieke lichaam heeft losgelaten. En ik vind dit een heel belangrijk proces: op deze manier kan de ziel wennen aan de nieuwe staat van zijn – als energie zonder lichaam – en de nieuwe levensfase vormgeven. Daar wil ik dan ook niet bij storen en dit is de reden waarom ik 2,5 maanden wacht, met het maken van contact met een overleden dier. Want uit ervaring weet ik dat dan de meesten wel gewend zijn, hun fysieke leven een plekje hebben gegeven en klaar zijn om de vragen en boodschappen van hun achtergebleven dierbaren helder en duidelijk te beantwoorden. Het komt dus ook het consult ten goede!

Uitzonderingen
Dat wil overigens niet zeggen dat elk dier 2,5 maanden nodig heeft. Zoals met bijna alles in het leven: we bewandelen ons eigen pad en de manier waarop en wat we daarvoor nodig hebben, verschilt per individu. Wanneer ik contact maak met een overleden dier na deze wachttijd en ik voel dat het nog ‘te vroeg’ is, dan zal ik het gesprek niet aangaan en het consult in overleg met de aanvrager opnieuw inplannen. Dit komt nagenoeg nooit voor.

Dus ja… geduld is een schone zaak – bij mij althans! Mijn werk als dierentolk doe ik vanuit de beste intentie en liefde voor dieren. En ik ben in de veronderstelling dat ik hier gehoor aan geef, door deze wachttijd aan te houden. Wil je dat ik contact maak met jouw overleden dier en ben je bereid hier even op te wachten? Dan ben ik je dankbaar en nodig ik je uit het aanvraagformulier in te vullen. Als je moeite hebt met het rouwproces, dan kan deze blog je misschien troost bieden.

Ik wens je veel kracht, positieve energie en wijsheid toe.