“Zeg, jij praat toch met dieren? Vertel mijn hond dan eens dat hij moet stoppen met blaffen naar vreemden!” Intuïtief communiceren is een fantastische manier om het gesprek met een dier aan te gaan. Om te vragen waar bepaald (probleem)gedrag vandaan komt, om te overleggen hoe de oorzaak van dat gedrag aan te pakken en om duidelijk te maken dat het gedrag niet gewenst of zelfs storend is. Maar een wondermiddel met voorbeeldig gedrag als resultaat? Helaas!

Sprookjes bestaan niet
Ik snap wel waar deze gedachte vandaan komt. Voor velen is intuïtieve communicatie met dieren zo vreemd, dat het een sprookje lijkt. En in sprookjes is nu eenmaal alles mogelijk! Toch werkt het in werkelijkheid anders. Als ik met een dier praat, is dat te vergelijken met een gesprek dat ik met een mens voer. Ik stel vragen, krijg antwoorden, er worden vragen aan mij gesteld en we wisselen visies en meningen uit. Het mooie aan intuïtief communiceren is dat de woorden ondersteund worden door beelden, emoties en gevoelens (en soms zelfs geuren, geluiden en smaken).

Maar goed; het is dus te vergelijken met een gesprek dat jij en ik kunnen voeren. En als ik mij stoor aan bepaald gedrag van jou, dan kan ik jou dat laten weten. Of je er gehoor aan geeft en het gedrag daadwerkelijk verandert, dát is aan jou. Zo werkt het ook met dieren, al zit het wel wat genuanceerder in elkaar.

Dieren komen met een reden op je pad
Geloof of het of niet; dieren dienen een bepaald doel. De dieren die je tegenkomt in je leven, zijn er niet voor niets. Zo kan het zijn dat ze bepaald belemmerend gedrag van jou spiegelen dat jou ervan weerhoudt om verder te ontwikkelen of om gelukkig te zijn, ze kunnen er zijn om liefde of troost te bieden, bepaalde eigenschappen in je naar boven te halen of om je een specifieke boodschap te brengen.

Voorbeeld: de kat plast in huis
De oorzaak van probleemgedrag kan te maken hebben met het doel van het dier, bijvoorbeeld met de boodschap aan jou. Een mooi voorbeeld daarvan vertelde Frederike (www.frederike.eu) mij: Een kat dronk overmatig water en plaste vervolgens in huis. Op het duurste tapijt in de woonkamer, of all places. Hoewel er gedacht werd aan simpelweg vervelend gedrag of misschien wel een blaasprobleem, bleek het na een consult dierencommunicatie toch heel anders in elkaar te steken. De vrouw waarbij de kat woont, bleek nierproblemen te hebben en moest meer water drinken van de huisarts. Dat deed ze alleen niet, dus de kat deed er alles aan – in zijn vermogen – om haar dit duidelijk te maken. En de meest heftige reactie kreeg hij wanneer hij op het desbetreffende tapijt plaste. Wat dus ervaren werd als een héle vervelende eigenschap, was dus eigenlijk een noodkreet van de kat om zijn mens te helpen. Mooi hè?! De vrouw uit het voorbeeld is na het consult meer gaan drinken en het afwijkende plasgedrag stopte direct. In deze gevallen biedt dierencommunicatie de uitkomst. Áls je ten minste bereid bent om aan de slag te gaan met de boodschap van je dier.

Instinct
Het is natuurlijk niet zo dat alle gedragsproblemen te maken hebben met een boodschap van een dier aan hun mens(en). Ze kunnen ook te maken hebben met het aardse lichaam waarin ze zitten en alles wat daarbij komt kijken, zoals het instinct. Zo vind ik het niet fijn als Poofy weer eens trots met een dode – of erger; een half levende – muis aan komt zetten. Ik vertel haar dan dat ik het gebaar van haar ‘cadeau’ waardeer, maar dat ik het niet nodig vind dat ze hiervoor een diertje doodt. Dat ik daar niet echt blij van word en haar aanwezigheid in mijn leven haar grootste cadeau aan mij is. Toch komt ze nog regelmatig met een muis, mot of kikker thuis. Ze zegt zelf dat ze dat gedrag niet altijd in de hand heeft, het gaat automatisch. Dat is dus het instinct. Het enige wat ik daar met dierencommunicatie aan kan doen is duidelijk (blijven) maken dat het gedrag niet gewaardeerd wordt, in de hoop dat die kennis in haar diepste wezen de overhand neemt ten opzichte van het aardse instinct.

Angsten en trauma’s
Andere redenen voor probleemgedrag kunnen angsten en/of trauma’s zijn. Dierencommunicatie biedt in die gevallen op twee manieren een helpende hand. Ten eerste achterhaalt het de oorzaak. Het is niet altijd bekend wanneer het trauma is opgelopen of welke situatie de angst veroorzaakt heeft. Door middel van een gesprek met het dier komt daar duidelijkheid over. Een fijn neveneffect is dat wanneer het dier hierover vertelt, het zich begrepen en gehoord voelt. Dat alleen kan al een helende werking hebben. En met de kennis over de oorzaak kunnen mensen bovendien al anders (begripvoller) omgaan met het dier in bepaalde situaties.

Ten tweede kan ik tijdens een consult aan het dier vragen wat hij of zij denkt dat de oplossing is. Samen bespreken we diverse mogelijkheden en ik kan het dier helpen door nieuwe inzichten te bieden en eventueel gebruik te maken van energetische heling.

Geen garantie
Toch kan ik in deze situaties geen garanties bieden. Kijk maar naar mensen; die zijn soms jaren in therapie om bepaalde trauma’s, angsten of belemmerende overtuigingen te verwerken. Misschien ken je wel iemand die claustrofobisch is of hoogtevrees heeft. Dan kan je tegen diegene zeggen dat er niets aan de hand is wanneer jullie in een lift staan of langs een balustrade lopen op grote hoogte, maar dat is geen garantie dat die persoon zich dan direct beter voelt.

Dierencommunicatie is dus geen wondermiddel. Dieren kan je niet simpelweg bevelen dat ze iets wel of niet moeten doen, net zoals je dat bij mensen niet kan. Dierencommunicatie kan daarentegen wel antwoorden, inzichten, duidelijkheid en mogelijke oplossingen bieden. En je dier een stem geven? Daar is hij of zij je sowieso dankbaar voor!

Wil jij weten wat de oorzaak en mogelijke oplossingen zijn van het probleemgedrag van jouw dier? Vraag een consult aan, ik help jullie met liefde!